Wat is glasvezel nu eigenlijk en hoe werkt het? Deze pagina geeft een korte inleiding over deze technologie.
Lees meer over:
Wat is glasvezel?
Telecomnetwerken verbinden alles en iedereen: mensen, bedrijven, web servers, sensoren en tegenwoordig zelfs huishoudtoestellen. Die verbindingen kunnen op verschillende manieren gebeuren: via golven doorheen de lucht (zoals wifi, bluetooth of gsm-signalen) of via kabels. Glasvezel is zo een soort kabel, waarbij de informatie wordt verstuurd via een lichtsignaal.
Een glasvezel is een heel dunne glasdraad (125 micrometer, ongeveer even dun als menselijk haar) met een plastic mantel. Meestal worden verschillende glasvezeldraden gecombineerd in glasvezelkabels, dit kan gaan van 2 tot meer dan 1000 glasvezels per kabel.
Het doorsturen van informatie gebeurt digitaal: dit wil zeggen dat alle informatie omgezet is in een rij van nullen en eentjes, de zogenaamde “bits”. Bij glasvezel worden deze bits omgezet in een lichtpuls: bijvoorbeeld 0 is uit en 1 is aan. Deze lichtpulsen kunnen zeer snel verstuurd worden waardoor er weinig vertraging is. Omdat een lichtsignaal bovendien weinig verlies ondervindt in glas kan het ook erg lange afstanden overbruggen. Een optisch signaal is ook minder gevoelig aan elektromagnetische storing.
Hoe werkt het?
Een laser of een LED zendt een lichtsignaal in de glasvezel. Het lichtsignaal verplaatst zich door de glasvezel door heen en weer te bewegen tussen de wanden. Een glasvezel bestaat namelijk uit een kern van glas (“core”) waar het lichtsignaal doorheen gestuurd wordt, met daarrond nog een ander soort glas (“cladding”) die ervoor zorgt dat het lichtsignaal gereflecteerd wordt en dus in de kern blijft.
Aan de andere kant van de glasvezel vangt een optische sensor het lichtsignaal weer op en wordt het opnieuw omgezet in een elektrisch digitaal signaal.
Capaciteit van een glasvezel
Hoe groot de capaciteit van een glasvezel is, hangt af van de technologie die gebruikt wordt om de signalen te versturen. Deze technologieën worden voortdurend bijgewerkt waardoor in de toekomst steeds hogere snelheden mogelijk zullen zijn. Het record van de hoogste snelheid doorheen een glasvezel staat momenteel op 319 terabits (oftewel 319 miljoen keer een miljoen bits) per seconde.
Een belangrijk concept hierbij is WDM. WDM staat voor Wavelength-Division Multiplexing en houdt in dat verschillende signalen gelijktijdig verstuurd worden met een andere golflengte (of lichtkleur) via dezelfde glasvezel. Aan de andere kant van de lijn krijgt men opnieuw de aparte signalen door het lichtsignaal weer op te splitsen in de verschillende lichtkleuren. Doordat niet één signaal maar meerdere signalen tegelijkertijd verstuurd worden, worden hogere bandbreedtes mogelijk.